Wegen van radicaal zelfonderzoek.
Verslaving, de obsessie van het ego
Het onvermogen om ontspannen te verblijven in het Nu doet ons grijpen naar manieren en middelen om die ontspanning op kunstmatige wijze op te roepen. Ontvankelijk worden voor het Nu betekent breken in zachtheid en jeZelf onbevreesd onder ogen komen.
Als het woord 'verslaving' wordt genoemd, denken de meeste mensen aan drugs, alcohol, sigaretten of porno; Maar verslaafd zijn aan voedsel, tv kijken, je smartphone, Facebook, liefde, geld uitgeven, sporten en spiritueel shoppen is evengoed een vorm van verslaving. Want we neigen allemaal naar obsessie als we hebben gemerkt dat een bepaalde vorm van afleiding ons stilt in onze onrust, zelfs al is die afleiding een vervelende.
Uit verbinding met jezelf
bij een verslaving is dat wat begon als een prettige vorm van afleiding een gewoontepatroon geworden waar we slaaf van zijn geworden. Steeds zijn we verder verwijderd geraakt van waar we juist naar verlangen: innerlijke vrede, rust. We zijn vergeten wie we werkelijk zijn. Want onrust onderdrukken met behulp van iets uit de buitenwereld is vluchten uit het hier en nu dat de poort is voor het samensmelten met jeZelf, met de stilte die je bent.
Verslavingsneigingen zijn heel menselijk en worden inzichtelijker als je begrijpt hoe het ego functioneert. Het ego is als de dood (letterlijk) voor het aangaan van het Nu, en die angst voel je. Ze doet je zoeken aar afleiding, naar achterdeurtje. Alles beter dan het Nu rechtstreeks onder ogen moeten komen. Het is de angst om te sterven, overspoeld te raken door intensiteit en op te lossen in de fontein van liefde. Help! Dat klinkt misschien als een paradox, maar de mesten van ons hebben niet door dat ze vluchten. Nog voordat we dat beseffen, volgen we al de stuiptrekkingen van het ego.
Wat is daarom vooral open wil houden, is de mildheid naar jezelf toe als je durft te erkennen dat ook jij neigt naar een bepaalde vorm van verslaving. je koos voor veiligheid. Iedereen neigt naar een manier van vluchten uit het Nu. De ene verslavond is weliswaar destructiever dan de andere, maar ieder vluchten uit het Nu maakt vlak, ongelukkig en uit verbinding met jeZelf en het leven. he ego zal alles doen om zichzelf in stand te houden want zo is het geprogrammeerd. het vraagt wakkerheid en moed om hier niet mee in te stemmen.
Afstand tot je ware natuur
Laten we even inzoomen op het moment net voordat de verslavingsneiging opkomt. Dit punt slaan we namelijk gemakkelijk over en doorgaans zal het ook maar een fractie van een seconde behelzen. het is het moment dat het besef van een ik zijn intrede doet, want, en dat zal je wellicht verrassen, je bent vaak onbewust vrij van identificatie. Op dat moment zal er een bepaalde onrust in je opborrelen, omdat het niet natuurlijk is om je natuurolijke staat van zijn te verlaten. Als het besef van een ik aanwezig is, kijk je vanuit dualiteit, vanuit een afgescheiden zijn van jeZelf, van de Bron. Nu zijn de meeste ikken ook nog eens geconditioneerd met het idee dat het allemaal niet goed genoeg is. het moet beter worden, anders worden en tegemoet gaan komen aan allerlei ideeen. Dit tegemoet komen van het ik-beeld aan een idee is wat je onrustig maakt. 'Ik' ben onrustig, 'ik verveel me, 'ik' moet nog iets waar ik tegenop zie, 'ik' wil niet nadenken over dat wat me pijn doet. voor die onrust zoeken we afleiding. Zonder het besef van een 'ik' dat zich zus of zo voelt en het anders wil hebben, gaat alles moeiteloos door je energetisch systeem heen en si er geen noodzaak dit te onderdrukken. De meest mensen echter zijn al van jongs af aan gewend geraakt aan het proberen te controleren van de gedachten en gevoelens van hun ik en de loop der omstandigheden voor dat ik. Onbegonnen werk (maar dat had je wellicht al gemerkt), maar daardoor is wel de afstand tot je ware natuur, die enkel nog rustig lijkt te kunnen functioneren met behulp van verslavende middelen of patronen, steeds groter geworden.
Ik voel de pijn van zovelen die hieronder gebukt gaan. het geeft zoveel verdriet om jeZelf 'kwijt' te zijn. Verslavingen zijn lastig te overstijgen, want het vraagt enorm veel moed om ontvankelijk te zijn voor alles wat er in het Nu verschijnt. ontvankelijk worden betekent zachter worden en de meeste mensen weten intuïtief dat zachter worden opent wat je graag wilde verbergen: pijn, verdriet, onrust, verveling, onzekerheid, boosheid. Er is grote angst door die gevoelens overspoeld te raken, want er is geen controle, geen houvast. maar wat we vrezen tegen te komen, blijkt in vrijwel alle gevallen mee te vallen. Het is maar één moment van sterven, één moment van door de onrust heen gaan. het gaat om dat wat vanzelf en liefdevol gebeurt als je één moment stopt met vluchten uit het Nu. STOP!
Breken in zachtheid
Als je eenmaal hebt ingezien hoe je jeZelf pijnigt en negeert door slaaf te zijn van het ego, heb je eigenlijk geen andere keus meer dan trouw te zijn aan het Nu, trouw te zijn aan jeZelf en dat aan te gaan wat jou mens maakt. Er komt een punt dat je niet langer mee kunt gaan in de obsessieve spelletjes van het ego, omdat het zo gruwelijk veel pijn doet. Dan kun je niet anders dan kijken dan breken in zachtheid en overgave aan het hart. Dan ontmoet je jeZElf, de bodem, de leegte. het ego weet geen raad met al die stilte. De gewoonte die je wil grijpen, heeft geen toehoorder meer. Laat het dan stil worden. Want alleen vanuit stilte kunnen er nieuw zaadjes ontspruiten, nieuwe diepten zichtbaar worden. laat toe hoe de menselijkheid door je heen gaat, zonder haar te hoeven manipuleren. het is oké om sensaties te ervaren. Ze zijn niet van 'jou', ze komen enkel door jou heen. het betekent niets voor jouw 'ik'. Weiger de verhalen die eraan voorafgingen te geloven en voel, ruik, hoor het Nu, precies zoals het si. En merk eens op hoe die stilte je troost en omarmt.
Volledig in verbinding met jeZelf, met het Nu, is er geen behoefte meer aan surrogaat, aan slappe aftreksels, omdat je hebt gemerkt dat het mysterieuze en altijd dynamische Nu op zichzelf al avontuurlijk genoeg is en altijd veel vriendelijker dan je vermoedde. Je blik verschuift en het wonder van het leven zal zich aan je tonen. het Nu is altijd in vrede. het refereren aan ideeën sopt, omdat het ík' in het absoute Nu niet bestaat. Gewoontepatronen hebben soms nog wel een tijdje nodig om tot rust te komen. Blijf daarom waakzaam. blijf mild jegens je obsessies. Blijf beseffen dat het leeg is wat je najaagt, dat wat je beschermt veel meer lading van je kreeg dan nodig was. Wees bereid te breken in zachtheid, keer op keer op keer.
